Olifanten, boathouse en watervallen

Dag 3: Grand Palace, Wat Pho en een woest geweldige massage.
Volgens broer Richard was het de Grand Palace de enige echte ‘must’ in Bangkok. En daarom vertrokken we na een uitgebreide slaapsessie (tussen alle avonturen door moet je toch ook een beetje aan je rust toekomen) wandelend richting dat paleis. Lopen in Bangkok is op zich al een heel avontuur. Werkelijk elke Thaise kerel denkt geld aan je te kunnen verdienen, maar zeker na het TukTuk avontuur ging dat natuurlijk niet meer lukken. De weg kan je het beste vragen aan buitenlanders, dat is ons inmiddels goed duidelijk geworden. Elke TukTuk bestuurder had ons inmiddels duidelijk gemaakt dat het Grand Palace gesloten was, dus we konden natuurlijk gewoon naar binnen. Van tevoren hadden we de Lonely Planet naturlijk geraadpleegd, en daarom waren we goed gekleed in allesverhullende outfits. Om bij de ingang genadeloos afgestraft te worden: Eef’s legging (tot in haar schoenen) werd als vreselijk sexy ervaren, dus met een gezellige lap om het lijf mocht ook Eef naar binnen. Werkelijk schiterend! En dan vooral door de overmaat aan bladgoud waarmee tempels en belden bekleed waren. Nu moet erbij gezegd worden dat het goud op de diverse tekeningen voortdurend werd bijgeschilderd. We weten nu ook welke beelden model hebben gestaan voor de wachters bij de Efteling. Vervolgens dorgelopen naar Wat Pho, een prachtig tempelcomplex waarin de een liggende Buddha van maar liefst 46 meter lang lag te wachten op het Nirvana. Op de foto’s lijkt Eef hiernaast een nietig miertje. Zoals jullie begrijpen waren we daarna behoorlijk vermoeid en toe aan een massage! Eef zag het niet zo zitten een Thai over haar heen te krijgen, dus zij hield het bij een voetenmassage van een uur, overigens vergezeld van een veelheid aan kirrende kreetjes ;-). Pat was niet bang voor een Thai en liet zich goed onder handen nemen. KOLERE, een pijnbank is daar dus niet bij… alle ledematen werden uit de respectievelijke kommen gedraaid en elke spier werd getracht uit het lichaam te duwen. Dus geheel gebroken vertrokken we naar het straatje waar de curry’s zalig zijn. Zeker vergezeld van een Chang biertje van de seven-eleven.

Dag 4: River Kwai, bamboo rafting en olifanten
Wat vroeger dan gehoopt werden we om zo’n 7 uur afgehaald voor een ‘ two days, one night’ trip richting de stad waar de brug over de ‘river Kwai’ gebouwd is. Overigens uit te spreken als ‘river Kweh’, want volgens het ene boekje zeg je anders iets heel schunnings. Volgens het andere boekje zeg je overigens gewoon ‘ buffalo’, en nadat we de apen vanmiddag hebben bezig gezien vinden we ‘ buffalo’ echt niet schunnig hoor. De rugzak konden we in het hotel achterlaten dus met een onderbroek, tandenborstel , zwembroek en t-shirt in de rugzak kon de reis beginnen. Na drie uur aangekomen op de begraafplaats waar vele werkers aan de brug zijn begraven. Op zich erg indrukwekkend: ruim 100.000 mensen zijn omgekomen bij het bouwen ervan waarvan 1800 Nederlanders. Vervolgens naar de bewuste brug waar we overheen konden lopen naar de overkant. Een behoorlijk spannende onderneming, maar we zijn er net niet afgeflikkerd. ;-) De tocht voortgezet riching een waterval om vervolgens naar het boathouse te gaan waar we de nacht zouden doorbrengen. De lokatie was prachtig: een drijvend hotel met slechts prachtige jungle als uitzicht. Na de lunch gevaren op een bamboo raft. Waarop we met onze medereizigers Erik en Anke (een Noordwijker en Belgische die elkaar via internet hebben ontmoet, voordat Eef de kans heeft gehad die leuke vent op te pikken) in een behoorlijke lachstuip raakten, want deze dag ontaardde toch wel in een verschikkelijk toeristische onderneming. Die ook nog besloten werd met een tochtje op een olifant. Uiteindelijk de magen gevuld, een potje ge-snooker-d en tegen elkaar en tegen een bejaarde Amerikaan. En zoals elke avond lag Patrick voordat het licht uit ging in dromenland. Overigens zonder te dromen. In tegenstelling tot Eef die het kerstspel van de basisschool nog maar eens dunnetjes overdeed...

Dag 5: Erawan watervallen
’s Ochtends ontwaakt met junglegeluiden. En daarmee bedoel ik niet het gesnurk van Eef. De omstandigheden waren wel enigszins ‘basic’. Douchen op een rooster waarvan je voeten de rest van de dag last hielden. De douche sproeide koud water en de hele tent onder. Maar dat terzijde, want bij terugkeer in de kamer werd Pat gek. We hebben al verteld dat hij niet zo van de beestjes is, maar het hele bed krioelde werkelijk van de beestjes! Natuurlijk werd gevreesd voor kilo’s schaamluis, maar bij het tonen van een doodgedrukt beestje aan de eigenaar van het boathouse werd Pat uitgelachen met de mededeling dat het gewoon bedmiertjes waren. Voor de zekerheid hou ik mijn schaamstreek de komende dagen nauwlettend in de gaten, dat moge duidelijk zijn. Bij het ontbijt leuk gesproken Engelsen en Amerikanen, en leuk er achter te komen dat elke buitenlander dezelfde ervaringen heeft met verschillende TukTukkers! De Erawan watervallen in een natuurpark waren een echte belevenis. Vooraf werden we gewaarschuwd voor de ‘fierce monkey who steal your belonging’. Nou, erg ‘ fierce’ waren ze niet, maar ze wipten wel als konijnen. Omhoog geklommen naar diverse plateaus van de watervallen. Eef is ervan overtuigd dat Martine trots op haar is. Pat overigens ook! Het was echt kolereheet, kompleet zeiknat geworden, dus ook maar in zwembroek het water in gegaan. In de bus terug waren we wederom gelukkig. En hebben juweeltjes van foto’s geselecteerd voor de Thailand-top-200. Nu de laatste avond in Bangkok, en morgen richting Ayuttaya, van waaruit we de nachttrein naar Chang mai zullen nemen, op aanraden van Joke ;-). Het leven is fantastisch!