Kijken, Kopen en Koken!

Dag 10 en 11: Night Bazaar en Kookcursus

De trekking is ons niet in koude kleren gaat zitten. In tegendeel, want het is hier nog altijd aangenaam warm. Overdag zo’n 30 graden en ‘s nachts 25 graden. We besloten het gisteren even rustig aan te doen. De Lonely Planet raadde ons een weandeltocht aan langs de belangrijkste tempels, en daar lieten we ons door een veredelde TukTuk heen brengen. Werden we in Bangkok nog voortdurend (bijna) belazerd, de bevolking van Chiang Mai behandelt je met veel respect. De bestuurder reed belachelijk traag, en dat was niet omdat hij ons de kuilen in de weg wilde besparen. Toen hij driftig ging bellen en zijn mobiel tegen onze oren hield bleek dat een Engelssprekende tussenpersoon nodig was om ons op de gewenste plaats van bestemming te brengen.

Bij de diverse tempels werden we regelmatig aangesproken. Miet om ons meteen geld afandig te maken, maar gewoon om ons uit te leggen wat er allemaal te zien was. Zo spraken we met het hoofd van de plaatselijke politie die ook nog een reeks andere belangrijke banen heeft gehad, en ons duidelijk kon maken waarom er steeds water naar de top van pagode-achtige gebouwen werden gehesen. En waarom we niet naar de Night Bazaar zouden moeten gaan. Voor het eerst in enkele dagen was de lucht blauw en deed het goud van de tempels dus pijn aan de ogen. De weg vervolgde naar de plaatselijke vrouwengevangenis. Niet om Eef aan te geven, maar om gemasseerd te worden door de gevangenen. Een half jaar voordat deze vrouwen worden vrijgelaten leren ze zich weer aan te passen aan de maatschappij. De een bakt een cake, en de ander masseert. Helaas een erg polulaire bestemming voor velen, dus die massage houden we te goed.

Eef wil graag bij betrouwbaar uitziende eettenten eten, maar na zijn geweldige ervaringen in China zocht Pat slechts naar een wok waarnaast een tafel stond geparkeerd. Dat laatste vonden we, en de bediening sprak geen woord Engels. Voordeel was dat we eens leuk in contact kwamen met de plaatselijke bevolking. De hele familie ging druk in de weer. Mams ging het bestelde biertje bij de plaatselijke supermarkt halen, oma keek tevreden voor zich uit en en opa rochelde te hele tent onder. De dochter ging in de weer met de curry. Die bleek echt heerlijk (wellicht de lekkerste tot nu toe ;-)). Omdat we de boel echter op 1 bord kregen gebruikten we handen en voeten (on nee, geen voeten, dat is hier erg onbeleefd) om duidelijk te maken dat ze een bord vergeten waren. Enige tijd later kregen we een bord rijst erbij en werd ons duidelijk dat we de schaal curry samen moesten delen. Maar een paar minuten later kwam het hele gerecht nog eens voorbij. Maar dan in een plastic zak om mee te nemen. Ach, het kostte allemaal drie keer niks dus we knikten maar weer eens lief en zetten het thuis in de koelkast voor een hongerig momentje.

Een dergelijk hongerig moment zat er sindsdien echter niet meer in. Vanmorgen vroeg werden we opgehaald om een dagje Thais te koken. En wel samen met de Portugese Cristina en de Franse David die samenwoonden in Londen. Het begin van een gastronomisch hoogtepunt!! We kwamen aan bij een prachtig kooklokaal waar Ae met haar broer ons een menu voorschotelden waaruit we elk zes gangen konden kiezen. We maakten beiden steeds wat anders, dus hebben we uitendelijk een aanzienlijk aantal gerechten gemaakt en opgegeten. Spring rolls, Chicken Satay, Chicken in Coconut Soup, Hot and Sour Prawn Soup, Green Curry, Panang Curry, Pad Thai, Chicken with Cashew Nuts, Minced Chicken Salad, Pork Salad, Papaya Salad, Sweet Sticky Rice with Mango en Steamed Banana Cake. En alles smaakte meer dan zalig en woest Thais! De curry was ongetwijdeld de beste tot nu toe! :-D Tussendoor hebben we op een plaatselijke markt uitleg gekregen bij de verschillende ingredienten van de gerechten. En ook van Horse Pee Eggs. Dat zijn gekookte eieren (te herkennen aan hun roze kleur) die 10o dagen in de grond worden bewaard onder een laagje, tja... paardenzeik. Waarna ze inwendig zwart zijn maar wel buiten de koelkast lang goed blijven. Nou ja, het zal allemaal wel, maar dat gaan wij thuis niet nadoen, We hebben geen paard.

Tijdens het koken en vooral ook eten hebben we nieuwe vrienden gemaakt. We kunnen ten alle tijden bij Cristina en David in Londen overnachten. Klein puntje is dat Cristina echt geen seconde haar mond houdt, en Eef daar zichtbaar enige moeite mee had. Anyway, mochten jullie ooit in Chiang Mai willen koken, dan kunnen we Thai Orchid Cooking woest aanbevelen (www.thaiorchidcooking.com). Willen jullie alleen het resultaat naar binnen schuiven, dan zullen we leuk voor jullie gaan koken hoor!

Het zwembad was heerlijk verkoelend en de avond in de Night Bazaar een paradijs voor oog een oor. De TukTuk terug kostte gewoon 50 Baht. Gewoon een kwestie van vele TukTuks voorbijlopen, veel getier achter je laten, en de zesde TukTuk aanspreken. De bestuurder dan. Vanavond maar eens lekker slapen om te dromen over morgen. Eerst met een fiets naar de vrouwengevangenis en dan de hele stad doorkruisen. Eef’s onderhandelingstechnieken zijn tot in de finesses geperfectioneerd. Morgen mogen we daarom pas om 22.00 uur uitchecken. Om vervolgens Zuidelijk avontuur tegemoet te vliegen.

Chiang Mai, we like!